*پاره ای از گناهان منجر به ادعام در منابع زرتشتی را مرور می کنیم. تمام موارد زیر، از کتاب وندیداد با شرح هاشم رضی است. آنچه از قسمت شرح این کتاب می آوریم، رضی از متون کهن زرتشتیان به دست آورده است. در خور ذکر است که بعضی از این احکام اعدام در اسلام نیز هست.

ـ کشتن خرگوش. (وندیداد، ج 2، ص 697، شرح)
ـ ارتداد و دست برداشتن از دین زرتشی. (وندیداد، ج 1، ص 474 و ج 2، ص 607، شرح)
ـ تبلیغ دینی غیر از زرتشتی. (وندیداد، ، ج 3، ص 1477، ف 15، ش 2)
ـ حمل مرده در باران. (وندیداد، ج 1، ص 390 و ج 2، ص 737، شرح)
ـ حمل مرده به تنهایی. او را در خشک ترین زمین که از نزدیکی آن چارپایان و ستوران و مردان مقدس عبور نکنند و نزدیک آن آتش مقدس و گیاه برسم نباشد، زندانی می کنند و بدترین خوراک ها را به او می دهند و بدترین لباسها را به او می پوشانند.
آنگاه که پیر یا خشکیده منی شد او را شخصی نیرومند بر بلندی می برد و از پهنا پوست کله ی او را می برد. (گلو را از عرض می بریدند تا رگ ها و خرخره قطع شود یا اینکه منظور سر بریدن است) سپس جنازه را رها می کند تا لاشه خواران آن را بخورند. (وندیداد، ج 1، ص 356 ـ 357. حمل مرده به تنهایی اگر با اضطرار نیز صورت می گرفت، حکمش قتل بود. وندیداد، ج 2، ص 1039، شرح)
ـ دفن جنازه ی انسان در خاک. (وندیداد، ج 1، ص 473 و ج 2، ص 739، شرح)
ـ بیرون نبردن مرده و در برابر لاشه خواران نینداختن به مدت یک سال. (وندیداد، ج 2، ص 622، شرح)
ـ انداختن مرده در آب. (وندیداد، ج 1، ص 473 و ج 2، ص 694 و 705 و 798، شرح)
ـ انداختن مرده در آتش. (وندیداد، ج 1، ص 473 و ج 2، ص 705 و 798، شرح)
ـ خوردن مرده. (وندیداد، ج 2، ص 1062، شرح)
ـ آب خوردن زنی که بچه ی مرده به دنیا آورده در مدت سه شبانه روز و یک ساعت. (وندیداد، ج 2، ص 673، شرح )
ـ دیدن جنازه در آب و بیرون نیاوردن. (وندیداد، ج 2، ص 715، شرح )
ـ اجازه دادن بازگشت آبی که با جنازه از آب راکد بیرون کشیده شده. (وندیداد، ج 2، ص 715، شرح )
ـ خوردن تکه ای از جنازه ی انسان به عنوان دارو و درمان یا جادوگری. (وندیداد، ج 2، ص 694، شرح )
ـ بردن دست و پای خود در آتش و سوزاندن مو. (وندیداد، ج 2، ص 706، شرح )
ـ خاموش کردن آتش بهرام.  (وندیداد، ج 1، ص 474، شرح )
ـ دفن مرده ی سگ در خاک. (وندیداد، ج 1، ص 473، شرح )
ـ دادن استخوان سفت یا خوراک داغ به سگ نگهبان گله یا نگهبان ده. (وندیداد، ، ج 3، ص 1478، ف 15، ش 3)
ـ زدن یا رماندن یا خروشیدن یا پا به زمین کوبیدن از پشت سر سگ ماده ی آبستن. (وندیداد، ، ج 3، ص 1478، ف 15، ش 5)
ـ انداختن سگ ماده ی آبستن در گودال یا چاه یا پرتگاه یا رود یا راه آب (فاضلاب) که در اثر آن زخمی شده بمیرد.  (وندیداد، ، ج 3، ص 1478، ف 15، ش 6)
ـ کشتن سگ آبی.  (وندیداد ، ج 1، ص 474، شرح )
ـ برهم زدن ازدواج خواهر با برادر.  (وندیداد، ج 1، ص 474، شرح )
ـ ازدواج با دختری که باید به ازدواج برادرش در آید. (وندیداد، ج 2، ص 947، شرح )
ـ بر هم زدن فرزندخواندگی. (وندیداد، ج 1، ص 473، شرح )
ـ جادو. (وندیداد، ج 1، ص 229 و 474، شرح )
ـ زن ربایی. (وندیداد، ج 1، ص 473، شرح )
ـ دزدی. (وندیداد، ج 1، ص 474، شرح )
ـ شرکت در اجرای مراسم دینی، جز موبدان. مثلا کسی بخواهد مراسم غسل را انجام دهد. (وندیداد، ج 1، ص 403، شرح )
ـ نداشتن مرجع تقلید. در زمان ساسانیان فرمان برداری از موبدی که مرجع احکام بود برای همگان ضروری و از اصول دین بود و انحراف از آن کفر به شمار می رفت و به اعدام می انجامید. (وندیداد، ج 2، ص 1037، شرح )
ـ راهزنی. (وندیداد، ج 2 ص 1064، شرح )
ـ زنا. (وندیداد، ج 1، ص 229 و ج 3، ص 1705، شرح )
ـ کسی که زنش را به اجاره ی مرد دیگر در می آورد (ازدواج استقراضی) اگر شوهر دوم، این زن را در مدت اجاره بدون اجازه ی شوهر اول، به مرد دیگری واگذار می کرد و زن راضی باشد و این عمل یک سال ادامه یابد، زن و شوهر دوم و مرد سوم اعدام می شوند. (وندیداد، ج 1، ص 512، شرح )
ـ احتکار غله برای فروش با سود بیشتر. (وندیداد، ج 2، ص 1065، شرح )
ـ کینه ورزی. (وندیداد، ج 2، ص 475 و 1065، شرح )
ـ وضو گرفتن و غسل و استحمام با آب خالص و پاک که در برخی مواقع حکم اعدام دارد. (وندیداد، ج 2، ص 722، شرح )
ـ غسل دادن دیگران بدون آگاهی از آن. (وندیداد، ج 3، ص 1142، شرح )
ـ نزدیکی با زن حائض.  (وندیداد، ، ج 3، ص 1478، ف 15، ش 7)
ـ رسیدن آب به بدن یا لباس زن حائض در ایام عادت ماهانه یا پس از آن و پیش از غسل. (وندیداد، ج 3، ص 1539، شرح )
ـ نزدیکی با زن باردار به گونه ای که او زخمی شده در اثر آن بمیرد.  (وندیداد، ، ج 3، ص 1479، ف 15، ش 8)
ـ لواط کننده و لواط دهنده. (وندیداد، ج 1، ص 474، شرح )
ـ قتل مرد مقدس.  (وندیداد، ج 1، ص 474، شرح )
ـ بت پرستی.  (وندیداد، ج 1، ص 474، شرح )
ـ خیانت در امانت.  (وندیداد، ج 1، ص 474، شرح )
ـ سوء استفاده از حسن نیت دیگران.  (وندیداد، ج 1، ص 474، شرح )
ـ مزد گرفتن بدون کار.  (وندیداد، ج 1، ص 474، شرح )
ـ فتوای دروغ دادن.  (وندیداد، ج 1، ص 474، شرح )
ـ بدعت.  (وندیداد، ج 1، ص 474، شرح )
ـ پرستش دیوان.  (وندیداد، ج 1، ص 475، شرح )
ـ پیمان شکنی.  (وندیداد، ج 1، ص 475، شرح )
ـ ستم برای تصاحب مال دیگران.  (وندیداد، ج 1، ص 475، شرح )
ـ آزردن مغ ها.  (وندیداد، ج 1، ص 475، شرح )
ـ تهمت.  (وندیداد، ج 1، ص 475، شرح )
ـ مسخره کردن دیگران.  (وندیداد، ج 1، ص 475، شرح )
ـ دروغ.  (وندیداد، ج 1، ص 475، شرح )
ـ ترویج گناه.  (وندیداد، ج 1، ص 475، شرح )
ـ پشیمانی از کار نیک.  (وندیداد، ج 1، ص 475، شرح )
ـ عمدا بی زن و فرزند و خانه ماندن: با کارد آهنین استخوانهای مجرم بریده می شود (جدا کردن بندبند اعضای بدن از مفاصل) که سخت ترین نوع هلاکت است. (وندیداد، ج 1، ص 464، ف 4، ش 50)

یادآوری:
عجیب است کسی که به خاطر گناهی محکوم به اعدام شده، اگر ازدواج مقدس (ازدواج با خواهر یا ازدواج با مادر) را انجام دهد از مجازات مرگ بخشیده می شود! (وندیداد، ج 2، ص 947، شرح)

شناسنامه کتاب: وندیداد، ترجمه و واژه نامه و یادداشت‌ها: هاشم رضی، تهران، فکر روز، چاپ اول، 1376 ش.

لینک مرتبط:
هیچستان